Bylica właściwości
W starożytności i średniowieczu bylica boże drzewko uważana była za roślinę leczniczą o uniwersalnym zastosowaniu. Obecnie również stosuje się ją w lecznictwie. Surowcem zielarskim są szczyty pędów, zbierane w okresie kwitnienia, suszone w cieniu i przewiewie, w temperaturze nie przekraczającej 30"C (ze względu na zawartość olejku lotnego). Zawierają one do 6% garbników, do 2,3% olejku lotnego, flawonoidy, związki goryczowe i wiele związków kumarynowych.
Pochodne kumaryny sprawiają, że bylica wyraźnie pobudza wydzielanie żółci w wątrobie, stosuje się ją więc w schorzeniach charakteryzujących się zbyt małym wydzielaniem żółci, a także w stanach zastoinowych w pęcherzyku żółciowym i przewodach żółciowych. Ze względu na zawartość garbników, flawonoidów i olejku lotnego bylica jest dobrym, skutecznym lekiem na niestrawność, zapalenie błony śluzowej żołądka i jelit, zakażenie bakteryjne, lekkie owrzodzenie żołądka i jelit połączone z niewielkim krwawieniem oraz na krwawą biegunkę. Napar z bylicy bożego drzewka stosuje się również do przemywania i okładów na zakażone, ropiejące rany i na czyraki oraz do płukania gardła w ropnych stanach zapalnych.