Bylica pospolita
Bylina z rodziny złożonych, rosnąca w całej Eurazji. Ma grube, zdrewniałe kłącze, łodygi podbiegnięte czerwienią, rozgałęzione „choinkowato". Wyrasta do wysokości 190 cm. Liście pierzastodzielne, z wierzchu ciemnozielone, spodem pokrywa wełnisty, srebrzysty meszek. Drobne, żółte lub czerwone kwiatki zebrane w małe koszyczki, osadzone są w luźnych wiechach na szczytach pędów. Kwitnie od lipca do września.
Surowcem zielarskim są szczyty kwitnących pędów, zbierane w lipcu i sierpniu, gdy roślina zawiera najwięcej olejku lotnego, a następnie suszone w cieniu i przewiewie, w temperaturze nie przekraczającej 30°C. Do celów leczniczych wykopuje się również korzenie (kłącze) bylicy-w tym samym czasie-lecz przed suszeniem należy je szybko i dokładnie umyć.
Bylicę pospolitą znają wszyscy- rośnie na nieużytkach, przydrożach, przychaciach, pod płotami, w rowach, sadach i zaniedbanych ogrodach, tworząc niekiedy zwarty gąszcz.